Poniżej zdjęcia dokumentów po majorze Stefanie Sikorskim, doktorze medycyny. Nabyłem je na trzech aukcjach organizowanych przez rożne  domy aukcyjne – dobrze, że udało się je złączyć w całość, bo historia jest pełniejsza.

Mjr. lek. Stefan Sikorski urodził się 7 lutego 1896 r. w miejscowości Lachowicze (województwo Nowogródzkie), jako syn Kazimierza i Wacławy. Był wyznania rzymsko-katolickiego. W marcu 1917 r. uzyskał dyplom lekarski na Uniwersytecie w Kijowie. W maju tego samego roku został powołany do armii rosyjskiej i wysłany na front, gdzie przebywał do końca stycznia 1918 r. W marcu 1918 r. znalazł się w szeregu I Korpusu Polskiego Generała Dowbor-Muśnickiego. Po rozbrojeniu Korpusu, przybył pod koniec czerwca 1918 r. do Warszawy.

Do Wojska Polskiego wstąpił ochotniczo 3 listopada 1918 r. jako porucznik lekarz. Od lutego 1919 r. do końca stycznia 1921 r. pełnił służbę na froncie, najpierw w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich, a następnie w Szpitalu Polowym Nr. 603. Nie udało mi się ustalić jego losów w okresie pomiędzy 1921 r. do 1938 r. z innych źródeł, niż z jego legitymacji osobistych i roczników oficerskich.

Z poniższej legitymacji osobistej wynika, że w 1924 r. na pewno przynależał do Baonu Sanitarnego Nr. 1 w Warszawie, gdzie pełnił funkcję lekarza Baonu (to wynika także z rocznika oficerskiego z 1923 r.)

W 1923 r. nadany stopień kapitana lekarza ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 r. i 2 lokatą. Od 1924 r. pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr. VIII w Toruniu (jego legitymację podpisał ppłk. dr Z. Gilewicz). W 1928 r. przeniesiony do utworzonego w tym roku Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich na stanowisko otolaryngologa.

Rocznik oficerski z 1932 r. wskazuje, że dr mjr. lek. Stefan Sikorski służył w 1 Szpitalu Okręgowym w Warszawie.

Jego kolejna legitymacja osobista wskazuje, że z dniem 4 maja 1938 r. został przeniesiony do 2 Szpitala Okręgowego w Chełmie gdzie pełnił funkcję starszego ordynatora oddziału uszno-gardłowego. Pełnił w nim służbę na pewno do marca 1939 r.

Poniżej jego patent oficerski, na mocy którego został majorem w korpusie oficerów sanitarnych (grupa lekarzy) ze starszeństwem od dnia 1 stycznia 1931 r. z kolejnością 28. (ciekawe, że na patencie jest data 1 lipca 1933 r.). (zdjęcie patentu pochodzi z aukcji, nie potrafię jeszcze skanować patentów na skanerze więc jakość jest taka, jak jest).

We wniosku o nadanie złotego Krzyża Zasługi ppłk lek. dr Jan Kulesza wskazał, że dr Sikorski miał „prawy i szlachetny charakter. Karny, zdyscyplinowany, o wewnętrznych podstawach, żołnierz. Bardzo pracowity i skrupulatny w pracy. Pierwszorzędny specjalista.

Bym odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę, Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości Polski, Medalem za Długoletnią Służbę.

Co ciekawe, z tej pracy doktorskiej autorstwa dr Malwiny Sochy wynika, że dr Stefan Sikorski bezpłatnie leczył dzieci w zakładzie opiekuńczym Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności w Chełmie (por. s. 52 doktoratu).

Czy ktoś wie jakie są wrześniowe losy dr. Stefana Sikorskiego? Jeżeli tak, proszę o kontakt.