Poniżej fotografia porucznika, później kapitana Stanisława Wosia, którą kupiłem jakiś czas temu na aukcji. Sprawdziłem jego akta w WBH, nie mogąc znaleźć niczego ciekawego w Internecie. Teraz wiem więcej, w szczególności o jego wrześniowch losach, o czym poniżej.

Kapitan Woś urodził się 12 kwietnia 1899 r. we Lwowie. Ukończył osiem klas gimnazjum z egzaminem dojrzałości w 1918 r. Od 28 września 1915 r. do 10 listopada 1917 r. służył w Legionach jako szeregowiec. Następnie w Armii Austro-Węgierskej. W październiku 1916 r. ranny w obie nogi w walkach pod Baranowiczami, a w marcu 1918 r. ranny w głowę pod Chersoniem.

Od 14 listopada 1918 r. przebywał w Obozie Internowanych w Strusowie, aresztowany przez Ukraińców.

12 czerwca 1920 r. dołączył do Sztabu VI Armii gen. Iwaszkiewicza. W okresie walk o granice walczył na Froncie Białoruskim. Od 17 października 1920 r. do 20 grudnia 1920 r. przebywał w Szkole Podchorążych w Brzeżanach, po czym został instruktorem w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. W tym samym roku zweryfikowany na podporucznika piechoty.

28 kwietnia 1922 r. Przeniesiony do 53 Pułku Piechoty w Stryju jako dowódca plutonu, a potem kompanii. W 1923 r. awansowany na porucznika.

Od 25 czerwca 1925 r. do 18 kwietnia 1926 r. w 16 Baonie KOP „Sienkiewicze”.

Pod koniec 1926 r. dołączył do 38 Pułku Piechoty w Przemyślu jako dowódca kompanii (z tego okresu pochodzi prezentowane zdjęcie).

W 38 PP służył do 21 listopada 1936 r. kiedy to został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych gdzie był odpowiedzialny za Junackie Hufce Pracy. W tym samym roku awansowany na kapitana.

Po wybuchu wojny, od 3 września do 18 września 1939 r. przydzielony jako dowódca kolumny samochodowej Ministerstwa Spraw Wojskowych, z którą wyjechał w kierunku na Radom-Kowel. Rozbrojony przez najeźdźcę – Sowietów – pod Włodzimierzem Wołyńskim w dniu 18 (19) września 1939 r. W czasie okupacji pracował dorywczo w lesie, a następnie w hurtowni tytoniu w Brzeżanach.

Po wojnie osiadł w Nisku. Żonaty ze Stanisławą Scholl-Bielińską, z którą miał dwoje dzieci, Teresę i Edmunda.

Odznaczony Krzyżem Walecznych z 1920 r., Krzyżem Zasługi (1920 r.), Medalem za Wojnę (1921 r.), Medalem Niepodległości (1937 r.). Na zdjęciu widoczna (słabo) odznaka 38 Pułku Piechoty.